رها داودی

نیرویی عظیم در پاهای  کوچکت هست که تمام مدت در حرکته و لحظاتی از زمان عقب نیست و با شور و شوق جای جای خونه و زیر و بمش رو طی می کنی و خستگی ناپذیری و گاهی اوقات اصلا راضی به  نشستن نیستی و تمام مبل و دیوار رو می گیری و راه میری گاهی اوقات هم چند لحظه روی پاهات بدون کمک می مونی و بعد می افتی قربون زبون شیرینت برم که بابا . دا دا . مه مه . ماما می گی و اگه بگیم بابا کجاست دد می گی وقتی که صبح بلند میشه سریع الان گرسنگی می کنی و میگی مه مه اگه دیر مه مه برسه کشتی ما رو دخملی شکمو همین که سیر میشه دیگه صدا نداره فقط مثل مورچه هرچی که هست رو میریزه زمین و اگه فرصتی هم باشه و مامان دورو برش نباشه میره سطل آشغال و...